Ftalaten (VS: /ˈθæleɪts/, UK: /ˈθɑːleɪtsˌ ˈfθælɪts/), of ftalaatesters, zijn esters van ftaalzuur. Zij worden voornamelijk gebruikt als weekmakers, d.w.z. stoffen die aan kunststoffen worden toegevoegd om hun flexibiliteit, transparantie, duurzaamheid en levensduur te vergroten. Ze worden vooral gebruikt om polyvinylchloride (PVC) zachter te maken. Hoewel ftalaten gewoonlijk weekmakers zijn, zijn niet alle weekmakers ftalaten. De twee termen zijn specifiek en uniek en kunnen niet door elkaar worden gebruikt.

Ftalaten met een lager moleculair gewicht, afgeleid van C3-C6 alcoholen, worden geleidelijk vervangen in veel producten in de Verenigde Staten, Canada en de Europese Unie uit gezondheidsoverwegingen. Ze worden vervangen door ftalaten met een hoog moleculair gewicht (ftalaten met meer dan zes koolwaterstoffen in hun ruggengraat, waardoor ze duurzamer zijn), en door alternatieve weekmakers die niet gebaseerd zijn op ftaalzuuranhydride. In 2010 werd de markt nog gedomineerd door weekmakers met een hoog ftalaatgehalte, maar door wettelijke bepalingen en een groeiend milieubewustzijn schakelen producenten steeds vaker over op weekmakers zonder ftalaatgehalte. Het oude gebruik van weekmakers met ftalaatgehalte heeft fabrikanten ervan weerhouden gerecycled PVC te gebruiken, omdat dat gerecyclede materiaal waarschijnlijk ftalaten zou bevatten. Daarom gebruiken veel fabrikanten alleen nog nieuw PVC in hun producten. Er wordt echter gewerkt aan het inzamelen van PVC na gebruik voor chemische recycling, waarbij de oude ftalaten worden verwijderd en PVC wordt gemaakt dat nieuw is. Die inspanningen zijn gericht op gebieden zoals de gezondheidszorg, waar PVC een aanzienlijk deel van de medische apparatuur uitmaakt.