Grammatica bestaat uit een brede waaier van structurele regels, waaronder syntaxis, die specifiek gericht is op de volgorde van woorden in een zin.

Wat is grammatica?

Grammatica is een systeem van regels dat de structuur van de taal regelt. Grammatica omvat verschillende studiegebieden, waaronder morfologie (de interne structuur van woorden), fonologie (de klank van woorden), accidence (de verbuiging van woorden), en semantiek (de betekenis en interpretatie van woorden). Grammaticale regels bepalen de juiste tijd van een zin en de overeenstemming van delen van meningsuiting zoals bijwoorden en zelfstandige naamwoorden.

Wat is syntaxis?

Syntaxis is de rangschikking van woorden binnen een zinsstructuur. De syntaxis, een onderdeel van de grammatica, is een geheel van regels die de woordvolgorde en de structuur van een zin in een natuurlijke taal beschrijft. Taalkundigen gebruiken syntactische regels om een bepaalde taal te analyseren. Vergelijk bijvoorbeeld het Hindi met het Engels: Hindi gebruikt een onderwerp, voorwerp, werkwoord structuur, terwijl Engels een onderwerp, werkwoord, voorwerp structuur gebruikt. Syntaxis beschrijft de constructie van zinnen uit bijzinnen en zinsdelen, steunend op de kerndelen van een zin (onderwerp en gezegde).

Grammatica vs. Syntaxis: Wat is het verschil?

Syntaxis is een onderdeel van grammatica, de overkoepelende regels die de structuur van een taal dicteren. Alle syntaxisregels zijn grammaticaregels, maar niet alle grammaticaregels zijn syntaxisregels. Terwijl de regels van de grammatica de betekenis van woorden, de interne structuur van woorden en de rangschikking van woorden omvatten, houden de syntaxisregels zich alleen bezig met de volgorde van woorden. Grammatica is zowel voorschrijvend als beschrijvend, wat betekent dat ze aangeeft hoe een taal formeel gebruikt moet worden en hoe de natuurlijke sprekers en schrijvers de taal informeel gebruiken. De syntaxis daarentegen houdt zich uitsluitend bezig met de beschrijvende grammatica.

Methoden

De opbouw van een zin of zinsdeel kan op verschillende manieren worden weergegeven. Bijvoorbeeld door middel van een boomstructuur, die de hiërarchie van de verschillende constituenten binnen de zin toont. In dit geval heeft de structuur de vorm van een syntaxisboom. De “moederknoop” staat hierin voor de te analyseren zin of fraseologische eenheid als geheel, de “bladeren” staan voor de afzonderlijke woorden en zinsdelen waaruit de zin of frase is samengesteld.

Een andere veel gebruikte methode voor het op deze manier “in stukken hakken” van zinnen is door middel van een formule met de vorm A = B + C + …, etc., waarbij “A” voor de zin als geheel staat, en “B,C, …etc.” voor de afzonderlijke constituenten.