Dichloor-difenyl-trichloorethaan, algemeen bekend als DDT, is een kleurloze, smaakloze en bijna reukloze kristallijne chemische verbinding, een organochloride. Het werd oorspronkelijk ontwikkeld als insecticide, maar werd berucht om zijn milieu-effecten. DDT werd in 1874 voor het eerst gesynthetiseerd door de Oostenrijkse scheikundige Othmar Zeidler.
Biological warfare – DDT spraying – Chronic toxixity – smog refugees – agent orange
“Deze laten zien hoe DDT een mug verlamt. In een glazen kist voelt een mug de effecten van DDT, geeft een verwoede schop en springt in de lucht. Terwijl DDT het zenuwstelsel binnendringt en de spieren begint te verlammen, lijkt de mug te proberen het verlammende gevoel af te schoppen. Verlamming van het zenuwstelsel tast de poten van de mug aan. De mug wankelt, valt om, probeert zich terug te duwen op zijn poten. Ze doet een laatste gewelddadige poging om op te staan maar valt terug op haar hoofd. Op zijn rug en bijna volledig verlamd, blijft de mug vechten tegen DDT maar slaagt er alleen in krampachtig te wiebelen. DDT had 45 minuten nodig om de mug volledig uit te schakelen. (Life, 21 januari 1946, p. 11)”
Wappiepraat 