Timothy Ballard is een anti-mensenhandel activist. Hij is de oprichter van Operation Underground Railroad en bestuurslid van The Nazarene Fund en Slavery Free World. Zijn werk omvat de ontwikkeling van software en internetonderzoek speciaal om te infiltreren in file-share netwerken waar handelaars kinderporno uitwisselen

Tim Ballard is een vader en een voormalig speciaal agent voor de Amerikaanse regering die een particuliere stichting oprichtte om kinderen te redden uit de weerzinwekkende seks- en slavenhandel over de hele wereld.
Zijn geloofsverhaal laat zien dat grote kracht ontstaat wanneer je handelt in het aangezicht van angst.

Transcriptie:
“Angst is duisternis. Het is het tegenovergestelde van wat God wil dat je doet. In feite is het het instrument dat de vijanden van God gebruiken om je te verzwakken, om je te stoppen, om je van je koers te brengen zodat je niet de dingen kunt doen waarvoor je hier op aarde bent om ze te doen.

Mijn grootste angst op aarde is het verliezen van een van mijn eigen kinderen. Ik heb elke dag te maken met verloren kinderen. Ik zie hoe gemakkelijk ze worden weggerukt door slechte mensen en het is het meest ellendige wat er op aarde is.
Geloof is actie – het is een actie woord. Als je de actie wegneemt is het vrij nutteloos lijkt me.

Ik was een speciale agent voor de Amerikaanse overheid, ik was een undercoveroperator. Ik ging naar binnen en probeerde uit te zoeken waar kinderen werden verhandeld in de VS en daarbuiten. Ik begon in te zien dat er leemtes waren die particuliere organisaties konden of moesten opvullen. Ik begon te denken: “Ik zou meer kunnen doen, ik zou meer kinderen kunnen redden door met de overheid samen te werken in een particuliere hoedanigheid” en toen kwam de gedachte bij me op, maar ik verwierp die meteen, “misschien moet je dat gaan doen.

Voor mij was het zo beangstigend, ik had zes kinderen, een vaste baan en ik dacht: ‘Ik voel dat de Heer me zegt dat ik dit moet gaan doen, hoe ga ik dit omzeilen?

‘Dat ga ik niet doen, daarvoor zou ik alle dingen moeten verlaten waarvan ik denk dat ze me veiligheid en vrede brengen.’ Ik zou het antwoord daarop niet weten totdat ik mijn baan opzegde en het probleem begon aan te pakken. Wat er gebeurde was, het wonder van geloof.

De Heer zag gewoon, ‘oké hij rent, kijk ernaar, ja hij doet iets.’
Middelen kwamen binnen om onze operaties en onze missies te helpen financieren, deze dingen gebeuren. Maar ze gebeurden niet totdat ik het geloof aanwendde.

Ik ben die holen binnengelopen waar ze mensen – kinderen – ontvoerden en tot slavenarbeid dwongen of tot dingen die nog veel erger waren dan dat.

Mijn angst voor die situaties gebeurt lang voordat ik daar kom. Als ik daar al ben, voel ik zelden, zelden angst als ik daar ben. Want ik heb de actie al ondernomen en de heer is met mij en mijn team. We praten er allemaal over, we voelen dat.

De grootste vrucht van onze missies is om een kind te zien gaan van slachtoffer, naar overlevende, naar overwinnaar van hun situatie.

Het is geen gemakkelijk proces. We zijn in staat geweest om terug te gaan en hen te zien en het verschil te zien tussen hoe het was toen ze in gevangenschap waren en nu, nu ze hoop hebben, en die hoop wordt geloof. Het is iets tastbaars. Je ziet het, het is fysiek.

Zodra we van binnen voelen – en ik denk dat we dat allemaal voelen, zodra we onze roeping voelen – is geloof datgene wat je nu gaat gebruiken om dat doel te realiseren. Het is de actie, het is het geloof dat je op die plaats gaat komen waarvan je voelt dat je er naartoe moet. Het is alsof je daarheen beweegt. Dat is het geloof.”