US8967029B1 – Systeem voor het loslaten van giftige muggen vanuit de lucht – Google Patents

Abstract
Een apparaat voor het loslaten van muggen vanuit de lucht omvat een onbemand luchtvoertuig dat op afstand kan worden bediend. Het draagt een container met een centrale verwerkingseenheid en een muggenkweekbak, die een op zichzelf staand volume is dat muggen en muggenvoer bevat met een toxine dat geschikt is om te worden overgedragen door een muggenbeet nadat de mug het muggenvoer heeft geconsumeerd. Een afvoerbuis is verbonden met de kweekbak voor muggen en is groot genoeg om muggen uit de kweekbak te laten ontsnappen. Een klep is verbonden met de uitzetbuis en kan op afstand worden bediend, zodat de muggen bij het openen een open weg uit de bak hebben via de uitzetbuis.

KORTE BESCHRIJVING VAN DE TEKENINGEN
De tekeningen illustreren voorkeursopstellingen van het toxische muggenuitlaatsysteem volgens de openbaarmaking. De referentienummers in de tekeningen worden overal consequent gebruikt.
FIG. 1 is een zijaanzicht van een toxische muggenuitzet vanuit de lucht met behulp van een helikopterdrone.
FIG. 2 is een perspectief van een tweede uitvoering van het systeem voor het loslaten van toxische muggen vanuit de lucht met behulp van een drone met vier bladen.

Classificaties
F41H13/00 Niet elders genoemde aanvals- of verdedigingsmiddelen

Beschrijving
TECHNISCH GEBIED
Op het gebied van de luchtvaart wordt een vliegtuig onthuld met een structuur waarmee muggen vanuit de lucht kunnen worden gekweekt en geloosd.

ACHTERGRONDWERK
Regeringen hebben gezocht naar wapens die kunnen worden gebruikt om chemische, virale en bacteriologische stoffen af te leveren voor dodelijke en niet-dodelijke toediening aan verzamelde massa’s mensen. Niet-dodelijke toepassingen omvatten doorgaans vredesoperaties, voor gebruik bij acties die niet als “militaire operaties” worden beschouwd, en tegen terroristen of staatsactoren in een oorlog. In die zin kunnen dergelijke wapens worden gebruikt om zowel gewapende vijanden als burgers onder controle te houden. Niet elk gebruik van dergelijke wapens is bij verdrag verboden. Met de huidige uitvinding kunnen dodelijke en niet-dodelijke gifstoffen worden toegediend, met inbegrip van elk middel dat door een mug kan worden gedragen en toegediend.
In de Verenigde Staten worden dodelijke chemische wapens geregeld door het Verdrag tot verbod van de ontwikkeling, de productie, de aanleg van voorraden en het gebruik van chemische wapens en inzake de vernietiging van deze wapens, dat in 1997 in werking is getreden. Dit verdrag wordt gewoonlijk het Verdrag inzake chemische wapens genoemd. Het is een wapenbeheersingsverdrag met 165 ondertekenende landen en verbiedt de productie, de aanleg van voorraden en het gebruik van chemische wapens en hun precursoren. Het verdrag is geïnterpreteerd om de ontwikkeling van niet-dodelijke chemische stoffen, zoals kalmerende en gastro-intestinale convulsieven, toe te staan wanneer deze worden geclassificeerd als oproerbestrijdingsmiddelen. Bovendien zijn niet-dodelijke wapens met kalmerende middelen bestudeerd voor gebruik door het Amerikaanse leger.
In de Verenigde Staten vallen dodelijke biologische wapens onder het Verdrag tot verbod van de ontwikkeling, de productie en de aanleg van voorraden van bacteriologische (biologische) en toxinewapens en inzake de vernietiging van deze wapens (gewoonlijk het Verdrag inzake biologische wapens genoemd). Dit is een verdrag uit 1972 dat de productie van microbiële en andere biologische agentia of toxines en hun overbrengingsmiddelen verbiedt. Dit verdrag is zodanig geïnterpreteerd dat het niet van toepassing is op de biologische agentia of toxines zelf, maar wel op bepaalde doeleinden waarvoor zij kunnen worden gebruikt en die verboden zijn. Zo zijn er toegestane doeleinden, waaronder profylactische, beschermende en andere vreedzame doeleinden. De biologische agentia of toxines mogen niet worden bewaard in hoeveelheden die niet gerechtvaardigd zijn of niet stroken met de toegestane doeleinden.
In tijden van gewapend conflict en in het streven naar vernietiging van een vijand zijn levende organismen en daarvan afgeleid besmet materiaal gebruikt door statelijke en niet-statelijke actoren. Zo vervuilden de Grieken in 300 voor Christus de putten en drinkwatervoorraden van hun vijanden met kadavers van dieren. Andere voorbeelden zijn er in overvloed in de geschiedenis: in 184 voor Christus stuurde Hannibals leger slangen naar de vijand onder leiding van koning Eumenes van Perganium en behaalde een overwinning; in 1346 katapulteerden de Tartaren met pest besmette lichamen naar wat nu de Oekraïne is; in de jaren 1500 doodden Spaanse conquistadores de inwoners van Midden- en Zuid-Amerika met pokken en mazelen; in de jaren 1700 gebruikten Britse troepen met pokken besmette dekens om Noord-Amerikaanse indianen te besmetten; in het begin van de jaren 1940 lieten de Japanse strijdkrachten op de Chinese steden Quxian en Ning-hsien bommen vallen die tot 15 miljoen met pest besmette vlooien bevatten; in de jaren 1990 probeerde Aum Shinrikyo in Japan minstens tien keer terrorisme te plegen door gebruik te maken van anthrax, botulinum toxine, Q-koorts agent en ebola virus in aërosolvorm; in 1995 bevestigde Irak dat het bommen, raketten en vliegtuigspuitbussen had geproduceerd en ingezet die Bacillus anthracis en botulinum toxine bevatten.
Bekende methoden voor het toedienen van toxine zijn verspreiding door middel van een spuitbus, explosieven en rechtstreekse besmetting met voedsel of water. Men dacht dat aerosolsprays het meest doeltreffende middel waren voor verspreiding op grote schaal, omdat een besmettelijk materiaal tientallen kilometers kan afleggen in een inhaleerbare deeltjesgrootte. Het is echter bekend dat factoren zoals de deeltjesgrootte van het agens, de stabiliteit van het agens onder uitdrogende omstandigheden en ultraviolet licht, de windsnelheid, de windrichting en de atmosferische stabiliteit de doeltreffendheid van een verspreidingssysteem kunnen veranderen.
Explosies om verspreiding te bewerkstelligen zullen biologische agentia waarschijnlijk inactiveren en zijn daarom niet erg doeltreffend voor de verspreiding van besmettelijk materiaal. Besmetting van watervoorraden vereist in het algemeen een onrealistisch grote hoeveelheid biologische agentia in een stadsvoorraad.
Minder dodelijke toxinen worden soms omschreven als neurale remmers, gastro-intestinale convulsieven, neurofarmacologische middelen, kalmerende middelen en disassociatieve hallucinogenen. Hun toedieningssystemen zijn ontworpen voor gebruik tegen gewapende vijanden, relschoppers en groepen potentieel vijandige burgers. Kalmerende middelen omvatten een reeks psychoactieve stoffen die slaap opwekken of hallucinaties veroorzaken. Een voorbeeld is BZ (3-quinuclidinyl benzilate, een aan scopolamine verwante verbinding) die eerder tijdens de Koude Oorlog werd ontwikkeld.

SAMENVATTING VAN DE UITVINDING
Een apparaat voor het uitzetten van muggen vanuit de lucht omvat een onbemand luchtvoertuig dat op afstand kan worden bediend. Het draagt een container met een centrale verwerkingseenheid en een kweekbak voor muggen, een zelfstandig volume dat muggen en muggenvoer bevat dat een toxine bevat dat door een muggenbeet kan worden overgebracht nadat de mug het muggenvoer heeft opgegeten. Een afvoerbuis is verbonden met de kweekbak voor muggen en is groot genoeg om muggen uit de kweekbak te laten ontsnappen. Een klep is verbonden met de loslaatbuis en kan op afstand worden bediend, zodat de muggen bij het openen een open weg uit de bak hebben via de loslaatbuis. Wanneer het onbemande luchtvaartuig een hefblad heeft dat een neerwaartse luchtstroom veroorzaakt, is de loslaatbuis bij voorkeur zo lang dat de muggen die eruit worden losgelaten de neerwaartse luchtstroom van het hefblad vermijden. Een bron van samengeperst gas kan worden gebruikt om het loslaten van de muggen uit de buis te bevorderen.
Technisch probleem
Er is geen muggenafvoersysteem voor dodelijke en niet-dodelijke toepassingen beschikbaar. Als een dergelijk toedieningssysteem voor legale niet-dodelijke toepassingen beschikbaar zou zijn, zou het later kunnen worden aangepast voor militair gebruik als de wettelijke beperkingen worden gewijzigd of opgeheven. Een onbetwistbaar legale toepassing van het toxische muggenleveringssysteem is bijvoorbeeld immunisatie, mogelijk gemaakt door aan muggen een toxine toe te voegen, dat wil zeggen een genetisch gemodificeerde bacterie die het immuunsysteem van een persoon kan activeren om malaria te bestrijden. Deze besmette muggen kunnen vanuit de lucht worden vrijgelaten om risicogroepen te immuniseren tegen malaria.
Doorheen de militaire geschiedenis is de gezondheid van de troepen altijd een belangrijke bepalende factor geweest. Soldaten op de grond kunnen alleen goed functioneren als ze niet ziek zijn, of sterven aan een dodelijk virus of ziekteverwekker. Een soldaat wiens immuunsysteem probeert een virus of ziekteverwekker te bestrijden, zal geen energie of vermogen hebben om andere soldaten te bestrijden. Ziekte kan een zeer waardevol militair hulpmiddel zijn dat vernietigender kan zijn dan de modernste militaire wapens en uitrusting.
Aangezien het ziek maken van de vijandelijke troepen een belangrijk militair doel is, moet men nagaan welke middelen beschikbaar zijn om de ziekteverwekkers, ziektekiemen en virussen bij de vijand te krijgen.
In de huidige zeer geavanceerde militaire technologie zijn er verschillende soorten kleine robotapparaten die kunnen proberen ziekteverwekkers dicht bij de vijandelijke troepen te krijgen. Zelfs met alle geavanceerde computerchips en microprocessoren kunnen al deze high-tech apparaten niet in de buurt komen van de wonderbaarlijke technologie van de natuur. De natuur heeft een zeer technisch apparaat dat niet alleen een ziekteverwekker kan vervoeren naar het gebied waar de vijand zich bevindt, maar deze apparaten kunnen de vijand zelfs opsporen en vinden als deze zich achter versterkingen bevindt en zich schuilhoudt.
Dit wonder van technologie kan een ziekteverwekker vervoeren, heimelijk naar het gebied van de vijand gaan, specifiek de individuele vijand vinden en de vijand besmetten zonder enige waarschuwing. Dit ultra high-tech apparaat van de natuur heet een mug. Was er maar een manier voor militaire planners om de kracht van de mug te oogsten en te gebruiken, dan konden zij gemakkelijk grote massa’s vijandelijke troepen ziek maken en doden zonder ook maar één schot te lossen.
Oplossing voor het probleem
Het antwoord op het afleveren van muggen vanuit de lucht voor medische doeleinden of voor het integreren van militaire technologie samen met de kracht van de mug is nu opgelost met de uitvinding van het giftige muggenuitlaatsysteem vanuit de lucht. Met deze nieuwe technologie kunnen insecten nu belangrijker zijn dan individuele immunisaties of dan tanks of lasergeleide bommen.
Het toxische muggenuitzet systeem werkt met een kleine RF gestuurde drone die een vliegend muggenkweek laboratorium bevat. Alle omstandigheden zijn perfect voor muggen om geboren te worden, om te eten en besmet te raken, en om het toxische muggenuitlaatsysteem veilig te verlaten wanneer het boven de beoogde vijand vliegt. Zwermen muggen zullen dan naar beneden vliegen en de vijand bijten. Terwijl de vijand een mug doodslaat die hem net gebeten heeft, beseft hij niet dat deze giftige muggenbeet veel effectiever is dan een kogel.

Voordelen van de uitvinding
Met het toxische muggenuitlaatsysteem vanuit de lucht kunnen grote massa’s mensen worden ingeënt of vijandelijke troepen worden uitgeschakeld of nutteloos gemaakt zonder dat onze eigen troepen gevaar lopen. Het systeem om giftige muggen vanuit de lucht los te laten is extreem goedkoop en kan gemakkelijk bereiken wat een miljard dollar aan medische interventies en luchtaanvallen niet kan doen.
De muggen in het giftige muggenluchtsysteem kunnen worden besmet met verschillende soorten genetisch veranderde bacteriën om het immuunsysteem te activeren, of besmet met giftige ziekteverwekkers, afhankelijk van de doelstellingen. Voor militaire doeleinden kunnen de muggen worden gebruikt om een middel als malaria af te leveren om ziekte te veroorzaken, of ze kunnen veel giftiger of zeer besmettelijke middelen en virussen gebruiken. Een zeer besmettelijk virus kan 100% van de vijandelijke troepen uitroeien, omdat degenen die niet gebeten zijn, besmet worden door hun medesoldaten.
Het systeem om giftige muggen vanuit de lucht los te laten is een nieuwe en noodzakelijke technologie. Het is een manier om curatieve of immunologische injecties toe te dienen, om kalmerende middelen toe te dienen, of om dodelijke ziekten toe te dienen om de vijand uit te roeien en uit te schakelen tegen minimale kosten. Voor gebruik in conflicten is het niet langer nodig ontelbare miljarden dollars uit te geven en hele gebieden met bombardementen te vernietigen, en onze dapperste en beste soldaten te verwonden of op te offeren. Als het aankomt op de hel van de oorlog of de wonderbaarlijke, prachtige technologie van een mug, zal de keuze gemakkelijk zijn.

BESCHRIJVING VAN BELICHAMINGEN
In de volgende beschrijving wordt verwezen naar de begeleidende tekeningen, die er deel van uitmaken en die verschillende uitvoeringen van de onderhavige uitvinding illustreren. De tekeningen en de voorkeursuitvoeringen van de uitvinding worden gepresenteerd met dien verstande dat de onderhavige uitvinding in veel verschillende vormen kan worden toegepast en dat daarom andere uitvoeringen kunnen worden gebruikt en structurele en operationele wijzigingen kunnen worden aangebracht zonder af te wijken van het toepassingsgebied van de onderhavige uitvinding.
FIG. 1 toont een voorkeursopstelling van een apparaat (100) voor het uitzetten van muggen vanuit de lucht (105). Het omvat: een onbemand luchtvaartuig (110); een container (125); een centrale verwerkingseenheid (130); een muggenbroedbak (135); muggenvoer (140); een klep (155); en optioneel een bron van samengeperst gas (175).
Het onbemande luchtvaartuig (110) kan ook worden aangeduid als een drone, een vliegtuig zonder piloot, een onbemand luchtvaartuig, een onbemand luchtsysteem, een op afstand bestuurd luchtvaartuig, en een groeiende lijst van andere namen die op dit gebied bekend zijn. Het onbemande luchtvaartuig (110) bevat een motor (120) die bijvoorbeeld een hefblad (160) aandrijft, dat wil zeggen een of meer hefrotors.
Het onbemande luchtvaartuig (110) kan bij voorkeur op afstand worden bediend (115), bijvoorbeeld door een piloot op de grond of in een ander voertuig. Het onbemande luchtvaartuig (110) kan ook autonoom worden bestuurd door de centrale verwerkingseenheid (130) die deel uitmaakt van het apparaat (100).
De container (125) is verbonden met, dat wil zeggen bevestigd aan, het onbemande luchtvaartuig (110) zodat de container (125) door het onbemande luchtvaartuig (110) in de lucht wordt gedragen. De container (125) is de behuizing die dient om er de centrale verwerkingseenheid (130), de muggenbroedbak (135), het muggenvoer (140), een eventuele persgasbron (175), het gif (145), de uitzetbuis (150) en het ventiel (155) aan vast te maken of in te sluiten.
De centrale verwerkingseenheid (130) wordt vastgehouden door de container (125). De centrale verwerkingseenheid (130) is de hardware in een computer die de instructies van een computerprogramma uitvoert door de elementaire rekenkundige, logische, controle- en invoer-/uitvoerbewerkingen van het systeem uit te voeren. Het is het middel om de functies van het apparaat (100) bij het opstijgen en loslaten van de muggen (105) te automatiseren wanneer de omstandigheden dit vereisen of wanneer de piloot op afstand hiertoe opdracht geeft. De centrale verwerkingseenheid (130) bevindt zich in de container of is eraan bevestigd. Het belangrijke criterium is dat de centrale verwerkingseenheid (130) in harmonie met het onbemande luchtvaartuig (110) beweegt.
De muggenbroedbak (135) is een gesloten compartiment binnen de container (125). De broedbak voor muggen (135) vormt een op zichzelf staand volume waarin de muggen (105) zich kunnen voortplanten en voeden in een afgesloten ruimte.
Het muggenvoer (140) is ondergebracht in de broedbak (135), bij voorkeur zodanig dat het continu beschikbaar is voor de muggen (105) om te eten. Als alternatief kan het muggenvoer (140) in zijn eigen doos worden opgesloten, zodat het enige tijd voor het loslaten ter beschikking van de muggen (105) kan worden gesteld. Een dergelijke controle kan worden verricht door middel van passende bedieningsinstructies van de centrale verwerkingseenheid (130).
Het toxine (145) bevindt zich in het muggenvoer (140). De term “toxine” wordt hier gebruikt voor alle chemische stoffen, biologische bestanddelen, bacteriën, virussen, immunologische agentia of andere materialen die van invloed zijn op de mens en die via een muggenbeet op de mens kunnen worden overgebracht. Het toxine (145) moet geschikt zijn om via een muggenbeet te worden overgedragen nadat de mug het muggenvoedsel (140) heeft geconsumeerd. Een voorbeeld is een genetisch gemodificeerde of verzwakte malariaparasiet, gewijzigd of gecombineerd met het hepatitis B-virus om een immuunrespons op te wekken bij een menselijke populatie om die populatie te beschermen tegen het krijgen van malaria. Een ander voorbeeld is de malariaparasiet zelf om malaria te veroorzaken.
De verspreidingsbuis (150) is verbonden met de kweekbak voor muggen (135) om de muggen (105) een weg te bieden om de kweekbak voor muggen (135) te verlaten en de lucht buiten de container (125) in te gaan. De afvoerbuis (150) is dus zodanig ontworpen dat de muggen (105) uit de broedbak (135) kunnen ontsnappen.
Het ventiel (155) is verbonden met de afvoerbuis (150) zodat het de uitgangsweg kan afsluiten of openen om de muggen (105) vrij te laten. Het ventiel (155) wordt bestuurd door de centrale verwerkingseenheid (130) en kan worden bediend met de afstandsbediening (115), zodat de muggen (105) in geopende toestand een open uitweg hebben uit de container (125) via de uitzetbuis (150).
Het onbemande luchtvaartuig (110), in een voorkeursuitvoering, bevat een hefblad (160), of propeller, dat draait om een neerwaartse luchtstroom (165) te veroorzaken wanneer het apparaat (100) of het onbemande luchtvaartuig (110) wordt opgetild. Bij deze uitvoering heeft de uitzetbuis (150) een zodanige lengte (170) dat de muggen (105) die daaruit worden losgelaten de neerwaartse luchtstroom (165) van het hefblad (160) vermijden. Er kunnen ook andere vormen van onbemande luchtvaartuigen worden gebruikt, zoals bijvoorbeeld die met een turbine of meerdere propellers. Eén zo’n alternatieve uitvoering, een tweede onbemand luchtvaartuig (210), wordt getoond in FIG. 2 met een hefmiddel met meerdere propellers.
Het apparaat (100) kan een bron van samengeperst gas (175) in de container (125) bevatten om een extra stroming naar buiten toe toe toe te voegen en het vertrek van de muggen (105) uit de uitzetbuis (150) te bevorderen. De persgasbron (175) kan overal op het apparaat (100) worden gemonteerd en wordt meestal via een leiding naar de muggenbroedbak (135) geleid.
De hierboven beschreven uitvoeringen, inclusief de tekeningen, zijn voorbeelden van de uitvinding en dienen slechts ter illustratie. Andere uitvoeringen zullen voor de hand liggen voor de vakman. Derhalve wordt de reikwijdte van de uitvinding bepaald door de bijgevoegde claims en hun wettelijke equivalenten in plaats van door de gegeven voorbeelden.

INDUSTRIËLE TOEPASBAARHEID
De uitvinding is van toepassing op de luchtvaartindustrie.