In de politieke wetenschappen is een revolutie (Latijn: revolutio, “een ommekeer”) een fundamentele en relatief plotselinge verandering in de politieke macht en politieke organisatie die optreedt wanneer de bevolking in opstand komt tegen de regering, meestal als gevolg van waargenomen onderdrukking (politiek, sociaal, economisch) of politieke onbekwaamheid.
Revoluties hebben zich in de loop van de menselijke geschiedenis voorgedaan en variëren sterk in termen van methoden, duur en motiverende ideologie. Hun resultaten omvatten grote veranderingen in cultuur, economie en sociaal-politieke instellingen, gewoonlijk in antwoord op waargenomen overweldigende autocratie of plutocratie.
De wetenschappelijke debatten over wat wel en wat niet een revolutie is, spitsen zich toe op verschillende kwesties. Vroegere studies van revoluties analyseerden vooral gebeurtenissen in de Europese geschiedenis vanuit een psychologisch perspectief, maar modernere onderzoeken omvatten ook wereldwijde gebeurtenissen en omvatten perspectieven uit verschillende sociale wetenschappen, waaronder sociologie en politieke wetenschappen. Verschillende generaties van wetenschappelijk denken over revoluties hebben vele concurrerende theorieën voortgebracht en veel bijgedragen tot het huidige begrip van dit complexe fenomeen.