Wetenschappers hebben voor het eerst microplastics geïdentificeerd in longweefsel van levende mensen.
De wetenschappers vonden microplastics in alle delen van de longen, maar vonden significant hogere niveaus in de onderste long.
De resultaten suggereren dat mensen kunnen worden blootgesteld aan microplastics in de lucht door ze in te ademen, aldus het team van de Universiteit van Hull en de Hull York Medical School, die zeiden dat hun bevindingen verder onderzoek naar de effecten van microplastics in de lucht op de gezondheid van de longen zouden kunnen ondersteunen.
Voor de studie, gepubliceerd in Science of the Total Environment, werd longweefsel gebruikt dat was verzameld bij operaties op patiënten tijdens de gebruikelijke medische verzorging in het Castle Hill Hospital in East Yorkshire.
De onderzoekers vonden 39 deeltjes microplastics in 11 van de 13 longweefselmonsters die ze testten, wat volgens de wetenschappers aanzienlijk hoger was dan de resultaten van eerdere laboratoriumtests.
De wetenschappers identificeerden 12 soorten plastic, waarvan de meest voorkomende polypropyleen en polyethyleentereftalaat waren, en hars. De vezels worden vaak aangetroffen in verpakkingen, flessen, kleding, touw- en bindtouwfabricage, en andere industrieën, aldus de wetenschappers.
De onderzoekers vonden microplastics met afmetingen zo klein als 4 micrometer, en zeiden dat ze verrast waren deeltjes groter dan 2 mm te ontdekken in alle longstreek monsters, waarbij de meerderheid vezelig en gefragmenteerd was.
De studie identificeerde 11 microplastics in het bovenste deel van de long, zeven in het middelste deel, en 21 in het onderste deel van de long.
“Microplastics zijn eerder gevonden in autopsiemonsters van menselijke kadavers,” zei Laura Sadofsky, MBBS, een docent in respiratoire geneeskunde aan de Hull York Medical School die het onderzoek leidde, in een persbericht. “Dit is de eerste robuuste studie die microplastics aantoont in longen van levende mensen.”
“Het toont ook aan dat ze zich in de lagere delen van de longen bevinden. De luchtwegen van de longen zijn erg nauw, dus niemand had gedacht dat ze daar zouden kunnen komen, maar dat is duidelijk wel het geval,” zei ze.
De wetenschappers vonden aanzienlijk hogere niveaus van microplastics bij mannelijke patiënten in vergelijking met vrouwen.
Het kennen van de soorten en niveaus van microplastics gevonden in de longen kan toekomstig onderzoek informeren om de impact op de gezondheid te begrijpen, zei Sadofsky.

Duitse topwetenschappers hebben ontdekt dat het langdurig dragen van bepaalde soorten gelaatsmaskers ertoe kan leiden dat potentieel gevaarlijke chemicaliën en schadelijke microplastics diep in de longen van de mens worden ingeademd.
Professor Michael Braungart, directeur van het Hamburg Environmental Institute en medeoprichter van de wereldberoemde Cradle to Cradle milieustandaard heeft Ecotextile News verteld dat dragers van maskers onbewust het risico lopen kankerverwekkende stoffen, allergenen en minuscule synthetische microvezels in te ademen door zowel textiele als nonwoven chirurgische maskers gedurende lange perioden te dragen.
Zijn recente bevindingen worden bevestigd door een andere vooraanstaande textielchemicus uit de sector, Dr. Dieter Sedlak, directeur en medeoprichter van Modern Testing Services Augsburg, Duitsland, in samenwerking met Modern Testing Services Global, Hong Kong, die verhoogde concentraties van gevaarlijke fluorkoolstoffen, formaldehyde en andere potentieel kankerverwekkende stoffen op chirurgische gelaatsmaskers aantrof: “Ik kan alleen maar 100 procent zeggen dat ik dezelfde zorgen heb als Prof. Braungart.”
Met meer dan 40 jaar in het vak is Dr. Sedlak, die ook de voormalige Global Product Safety Director was bij een grote wereldwijde leverancier van Specialty Chemicals, een van de meest gerespecteerde figuren in de textielchemicaliënsector en heeft hij geholpen bij de ontwikkeling van verschillende toonaangevende EHS-managementsystemen voor chemicaliën en RSL-concepten die vandaag door grote wereldwijde kleding- en schoenenmerken worden gebruikt.
De eerste analytische tests door deze beide deskundigen hebben nu twijfel doen rijzen over de vraag of mensen bepaalde soorten maskers wel urenlang moeten dragen. Vooral schoolkinderen, fabrieksarbeiders en lange-afstandsvliegers lopen wellicht een groter risico op schade aan de longen op lange termijn door blootstelling aan zowel beperkte chemie als microplastics – misschien wel meer dan het kortetermijnrisico van blootstelling aan het coronavirus?
“Wat we door onze mond en neus inademen is eigenlijk gevaarlijk afval,” zei professor Braungart, die inleidende tests uitvoerde op gebruikte chirurgische maskers waarbij sporen werden gevonden van chemicaliën zoals de bekende kankerverwekkende stof aniline, alsmede formaldehyde en optische witmakers – beide door de Europese en Amerikaanse autoriteiten in consumptiegoederen sterk beperkt tot minieme delen per miljoen concentraties.
Afzonderlijke studies van Dr. Sedlak hebben ook de aanwezigheid aangetoond van verbindingen zoals 2-butanon oxime (kankerverwekkend) geblokkeerde diisocyanaten die worden gebruikt als crosslinkers voor perfluorkoolwaterstoffen (PFK’s) op gezichtsmaskers. De bijproducten van PFC’s, die in de textielsector worden gebruikt als olie- en waterafstotend middel op weefsels, staan erom bekend biologisch persistent te zijn en het gebruik ervan wordt door de autoriteiten in Europa en de VS aan strenge beperkingen onderworpen. Vorig jaar heeft een groep wetenschappers uit de VS opgeroepen om alle per- en polygefluoreerde stoffen (PFAS) als één enkele klasse van chemie te behandelen en gezegd dat ze voor niet-essentiële toepassingen moeten worden vermeden vanwege hun gevaarlijke toxicologische en ecotoxicologische profiel.
“Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat PFC’s in een chirurgisch masker zouden worden aangetroffen, maar wij beschikken in onze laboratoria over speciale routinemethoden om deze chemische stoffen gemakkelijk op te sporen en kunnen ze onmiddellijk identificeren. Dit is een groot probleem,” verklaarde Dr. Sedlak.
“Het lijkt erop dat dit doelbewust is toegepast als een vloeistofafstotend middel – het zou werken om het virus af te stoten in een aerosol druppelformaat – maar PFC op je gezicht, op je neus, op de slijmvliezen, of op de ogen is niet goed.” Naast PFC’s ontdekte hij ook verbindingen zoals formaldehyde en acetaldehyde, terwijl een GCMS-chromatogram “honderden pieken van andere verontreinigende stoffen” vertoonde.
Microvezel bezorgdheid
Net als Sedlak merkte Braungart op dat chirurgische maskers zijn ontworpen om voor zeer specifieke doeleinden te worden gedragen, bijvoorbeeld door clinici of voor een korte periode voordat ze worden weggegooid. Ze zijn niet ontworpen om te worden opgefrommeld in de zakken van mensen waar de “wrijving en vochtige omgeving zowel vezelslijtage als bacteriële kolonisatie in de loop van de tijd bevordert,” zei hij.
Dit schuren kan volgens hem leiden tot het vrijkomen van minuscule microplastics als de polypropyleenvezels afbreken door mechanische slijtage, waarbij uit tests is gebleken dat sommige maskers microvezels afgeven die door de Duitse sociale ongevallenverzekering (DGUV) als gevaarlijk ‘stof’ worden geclassificeerd. Vezels van dit type geometrie die aan deze stofnorm voldoen, worden ook wel “WHO-vezels” genoemd, naar eerdere werkzaamheden van de Wereldgezondheidsorganisatie op het gebied van asbest.
Textiel te verkiezen boven nonwovens?
Tijdens de aanhoudende pandemie dragen de meeste mensen nu ook maskers en gezichtsbedekkingen die zijn gemaakt van traditionele textielmaterialen die normaal voor onze kleding worden gebruikt.
Gelukkig zijn de risico’s in verband met schadelijke chemicaliën op kleding kleiner dan ooit, maar de risico’s zijn niet nul. “De risico’s van kleding zijn meestal te wijten aan huidcontact, afgezien van baby’s die de neiging hebben om te zuigen op alles wat ze in de buurt van hun mond kunnen krijgen – en daarom is het normaal om strengere, meer stringente chemische normen te hebben voor babykledingtextiel,” aldus textielchemicus Phil Patterson van Colour Connections, die ook samenwerkt met de zeer gerespecteerde ZDHC Foundation op het gebied van chemisch management.
“Naar mijn mening voldoen textiele maskers niet aan deze basistest voor gevaren voor kinderen, voor wie de risico’s van COVID categorisch zijn aangetoond als minuscuul,” zei hij.
Mogelijke risico’s op rechtszaken?
Een onvoorzien probleem voor diegenen die het blijvend en langdurig dragen van gelaatsmaskers verplicht stellen, zoals overheden en bedrijven, is het potentieel voor toekomstige rechtszaken als bewezen wordt dat ze op lange termijn een nadelig effect hebben op de menselijke gezondheid – vooral omdat langetermijnstudies nog moeten worden uitgevoerd.
Patterson, die enkele van ’s werelds grootste kledingzaken en -merken heeft geadviseerd over chemisch management, is het ermee eens dat dit een probleem kan zijn.
“Ik zou erg oppassen met het verplichten van maskers, omdat sommige chemicaliën en vezels op de lange termijn effect kunnen hebben – en dat kan in de toekomst de deur openzetten voor claims voor persoonlijk letsel.
Grote merken
Nate Sponsler, directeur van de AFIRM Group, die meer dan 30 bekende consumentenmerken vertegenwoordigt, zoals Amazon, Nike en Levi Strauss, in een poging om het gebruik van schadelijke stoffen in textiel te verminderen, zegt dat het nog te vroeg is om gezichtsmaskers te bekijken. “We hebben nog geen formele gegevens verzameld of studies uitgevoerd die specifiek betrekking hebben op gezichtsmaskers, dus ik ben blij dat deze kwestie onder de aandacht wordt gebracht,” zei hij.
Hij zegt dat textiele gelaatsmaskers een andere kwestie zijn dan chirurgische gelaatsmaskers, waar hij zegt dat hij “niet verbaasd” is dat potentieel gevaarlijke stoffen op basis van fluor worden toegepast op deze maskers, gezien het feit dat ze zijn ontworpen voor gebruik in de medische sector, “waar allerlei vrijstellingen voor chemie op persoonlijke beschermingsmiddelen bestaan,” zei hij.
Hij merkte ook op dat voor kindermaskers “de AFIRM best practice zou zijn om biologisch katoen te gebruiken, en voor volwassenen waar meer materialen en chemie worden gebruikt (zoals prints bijvoorbeeld), dit meer due diligence vereist.”
Maskers zijn een integraal onderdeel geweest van de wereldwijde reactie op het coronavirus en een noodzakelijke interventie – vooral op het hoogtepunt van de pandemie. Maar nu we deze wereldwijde gezondheidscrisis achter ons beginnen te laten, vragen vooraanstaande wetenschappers zich af of het werkelijke risico van blootstelling aan potentieel gevaarlijke chemicaliën door het langdurig dragen van maskers eigenlijk veel groter is dan het risico om in contact te komen met het Sars-CoV-2-virus – vooral voor kinderen en jonge volwassenen die in de lage risicocategorie vallen als het gaat om het ontwikkelen van ernstig COVID-19.