Klimaat, honger, onrust onder de burgerbevolking en de snel stijgende voedselprijzen kwamen deze week samen tijdens de Food Chain Reaction wedstrijd in Washington DC. Samenwerking won meestal de dag.
12 november 2015
Op maandag en dinsdag kwamen 65 internationale beleidsmakers, academici, bedrijfsleiders en thought leaders bijeen op het hoofdkantoor van het Wereld Natuur Fonds in Washington DC om te gamen hoe de wereld zou reageren op een toekomstige voedselcrisis.
Het spel nam de spelers mee van het jaar 2020 naar 2030. Volgens de prognoses zou het decennium twee grote voedselcrises brengen, met prijzen die 400 procent van het langetermijngemiddelde benaderden; een reeks klimaatgerelateerde extreme weersomstandigheden; regeringen die omvielen in Pakistan en Oekraïne; en hongersnood en vluchtelingencrises in Bangladesh, Myanmar, Tsjaad en Soedan.
Klimaat, honger, onrust onder de burgerbevolking en de sterk stijgende voedselprijzen kwamen deze week samen tijdens de Food Chain Reaction wedstrijd in Washington DC. Meestal won samenwerking de dag. Samen met het WWF, het Center for American Progress en het Center for Naval Analyses, was Cargill een van de organisatoren van Food Chain Reaction. Het bedrijf werd in het spel vertegenwoordigd door Corporate Vice President Joe Stone.
“Ik kan u niet vertellen hoeveel discussies er geweest zijn waarbij mensen uit andere delen van de wereld naar me toe kwamen en zeiden ‘we waarderen de rol van Cargill in duurzaamheid’, of ‘Cargill is zo belangrijk in oplossingen voor het voeden van de wereld’. Soms, als je bij Cargill werkt, waardeer je dat niet genoeg, maar als je van andere mensen hoort hoezeer ze van ons afhankelijk zijn om dit te helpen uitzoeken, vergroot dat gewoon onze verantwoordelijkheid,” zei Stone.
Onbedoelde gevolgen
Gedurende twee dagen stelden de spelers – verdeeld in teams voor Afrika, Brazilië, China, de EU, India, de VS, het internationale bedrijfsleven en investeerders, en multilaterale instellingen – hun beleidsantwoorden op terwijl de delegaties intensieve onderhandelingen voerden.
Samenwerking won het meestal van individueel voordeel op korte termijn. De teams beloofden samen internationale informatienetwerken en vroegtijdige waarschuwingssystemen voor honger en oogsten op te bouwen, gezamenlijk te investeren in slimme landbouwtechnologie en mondiale voedselvoorraden aan te leggen als buffer tegen klimaatschokken.
In het licht van een scherpe prijspiek met dreigende wereldwijde voedseltekorten in 2022 schortte de EU op een gegeven moment haar milieuregels voor de landbouw op en voerde een belasting op vlees in. Beide maatregelen werden in 2025 snel teruggedraaid, toen de oogsten weer normaal waren en de spanningen in het hypothetische universum afnamen.
Het meest in het oog springende resultaat was echter een overeenkomst tussen de VS, de EU, India en China, die in de plaats kwamen van de 20 grootste uitstoters van broeikasgassen, om een wereldwijde koolstofbelasting in te voeren en de CO2-uitstoot in 2030 te beperken.
“We hebben geleerd dat een CO2-belasting de komende jaren tot de mogelijkheden behoort,” erkent Stone. “Maar voordat we kunnen overwegen om met zo’n maatregel verder te gaan, moeten we hem bestuderen en veel beter begrijpen. We moeten plotse marktverstoringen en onvoorziene gevolgen vermijden.”
Stone zei onder de indruk te zijn van de complexiteit van het spel en de gevolgen van de tweede en derde orde van sommige van de genomen beslissingen. “Neem de vleestaks die Europa wilde opleggen, en denk daar eens over na. Welk vlees ga je belasten – gaat het om gevogelte en rundvlees of ook om aquacultuur? Waar hef je de belasting, waar gaat het geld naartoe, wat zijn de onbedoelde gevolgen?”
Niet alleen brandjes blussen
Het spel is in de loop van maanden gebouwd, met maximaal realisme in het achterhoofd. Het scenario werd geëxtrapoleerd op basis van gebeurtenissen die zich in de echte wereld hebben voorgedaan, zoals de voedselcrisis van 2008-2009 of de recente reeks van warmste jaren en maanden ooit.
Cargill econoom Tim Bodin, die het spel hielp ontwerpen en in de jury zat die de zetten van de teams beoordeelde, zei dat hij verrast was door de mate van samenwerking. “De meeste mensen begonnen met een kortetermijnperspectief, maar stapten vrij snel over op langetermijnmaatregelen – ze begonnen te werken aan het versterken van de veerkracht in plaats van alleen maar brandjes te blussen.”
Het realisme van de oefening overtrof de verwachtingen, zei Tom Daschle, voormalig leider van de meerderheid in de Senaat, die als mentor optrad voor de spelers. “Het komt veel dichter bij de echte wereld dan je zou denken. De mensen die hier spelen zijn zeer toegewijd en serieus.”
www.cargill.com/story/food-chain-reaction-simulation-ends-with-global-carbon-tax
uit een gestroomlijnd traditioneel schild met een massief logo er diagonaal overheen geplaatst. Het beeld werd uitgevoerd in een blauw-wit kleurenpalet, dat helder en fris oogde en een gevoel van professionaliteit en betrouwbaarheid opriep.
Wappiepraat 