Paus Benedictus XVI (Latijn: Benedictus XVI; Italiaans: Benedetto XVI; Duits: Benedikt XVI. ; geboren Joseph Aloisius Ratzinger, Duits: [ˈjoːzɛf ʔaˈlɔʏzi̯ʊs ˈʁatsɪŋɐ]; 16 april 1927 – 31 december 2022) was het hoofd van de katholieke kerk en vorst van Vaticaanstad van 19 april 2005 tot zijn aftreden op 28 februari 2013. Benedictus werd tot paus gekozen in het pauselijk conclaaf van 2005 dat volgde op het overlijden van paus Johannes Paulus II. Benedictus koos ervoor om bij zijn aftreden bekend te staan onder de titel “pope emeritus”.[

^{Wie was het die zei dat als de paus sterft je 3 dagen hebt om je huis op orde te krijgen voordat er stront aan de knikker is?! Het schaakstuk van de bisschop is verwijderd! Koningin weg, loper weg, bye bye Koning Charles jij bent de volgende!}

New York Post, 31-dec-2022

Paus Benedictus XVI, een fervent verdediger van het kerkelijk dogma die als eerste paus in zes eeuwen afstand deed van het pausdom, is zaterdagochtend overleden. Hij was 95 jaar oud.

“Met droefheid deel ik u mede dat de emeritus-paus Benedictus XVI vandaag om 9.34 uur is overleden in het klooster Mater Ecclesiae in het Vaticaan”, maakte het persbureau van de Heilige Stoel bekend.

Het lichaam van Benedictus XVI ligt vanaf 2 januari in de Sint-Pietersbasiliek in Vaticaanstad, aldus het Vaticaan.

Zijn overlijden kwam nadat paus Franciscus woensdag in het Vaticaan zijn kudde vroeg om “gebeden” voor zijn voorganger.

“Ik wil u allen vragen om een speciaal gebed voor emeritus-paus Benedictus, die de Kerk in zijn stilte ondersteunt. Hij is erg ziek”, zei Franciscus 86 tijdens zijn wekelijkse algemene audiëntie.

“We vragen de Heer om hem te troosten en te ondersteunen in dit getuigenis van liefde voor de Kerk tot het einde toe.”

De in Duitsland geboren geestelijke leider – geboren als Joseph Ratzinger op 16 april 1927 in Beieren – volgde in 2005 de heilige paus Johannes Paulus II op.

Bekend om zijn uitgesproken conservatieve standpunten en de bijna 25 jaar die hij doorbracht als het machtige hoofd van het doctrinaire bureau van het Vaticaan, werd Benedictus de eerste Duitse paus in 1000 jaar – maar hij was slechts acht jaar in functie voordat hij in 2013 besloot af te treden.

“Ik denk dat als hij zijn eigen toekomst had kunnen bepalen, hij heel gelukkig zou zijn geweest om zijn leven door te brengen als universiteitsprofessor, les te geven en boeken te schrijven,” vertelde de New Yorkse aartsbisschop Timothy kardinaal Dolan in december 2018 aan The Post.

“Maar hij werd geroepen tot een grotere dienst… En hij aanvaardde dit alles als iemand die niet zijn eigen wil volgt, maar Gods wil.”

Als een rustige, bescheiden intellectueel die meestal uit de schijnwerpers bleef, gaf Benedictus niet vaak commentaar op politieke kwesties, maar hij zal herinnerd worden om zijn uitgebreide geschriften en lessen over de liefde voor God en de liefde voor de naaste.

Benedictus produceerde meer dan 60 boeken tussen 1963, toen hij priester was, en 2013, toen hij aftrad.

Zijn korte ambtstermijn werd echter ontsierd door de crisis rond seksueel misbruik door geestelijken, die in die periode een hoogtepunt bereikte in de publieke opinie, en het “Vati-leaks”-schandaal.

Paolo Gabriele, de butler van Benedictus, lekte in 2012 geheime documenten naar een Italiaanse journalist die corruptie en vetes binnen het Vaticaan aan het licht brachten.

De gestolen documenten legden machtsstrijd binnen het Vaticaan bloot over zijn inspanningen om meer financiële transparantie te tonen en te voldoen aan internationale normen om het witwassen van geld tegen te gaan.

Nadat Gabriele was gearresteerd, gaf hij toe dat hij de documenten aan verslaggever Gianluigi Nuzzi had gegeven omdat hij geloofde dat de paus niet werd geïnformeerd over het “kwaad en de corruptie” in het Vaticaan.

Hij hield vol dat hij geloofde dat het blootleggen ervan de kerk weer op het goede spoor zou zetten.

Een jaar nadat het schandaal de Heilige Stoel op zijn grondvesten deed schudden, trad Benedictus op 85-jarige leeftijd terug.

Hij zei echter dat hij moest aftreden omdat hij door zijn gezondheid niet gezond genoeg was om de 1,2 miljard katholieken in de wereld te leiden.

“In de wereld van vandaag, die aan zoveel snelle veranderingen onderhevig is en geschokt wordt door vragen die van groot belang zijn voor het geloofsleven, is voor het besturen van de schors van Petrus en het verkondigen van het evangelie zowel geestelijke als lichamelijke kracht nodig”, zei hij.

“Kracht die in de afgelopen maanden bij mij zodanig is afgenomen dat ik mijn onvermogen heb moeten erkennen om het mij toevertrouwde ambt naar behoren te vervullen.”

Iedereen, zelfs de woordvoerder van het Vaticaan zelf, was verrast door de aankondiging: het hoofd van de kerk stapte op – de eerste sinds paus Gregorius XII in 1415.

Jaren later werd het verbluffende besluit van Benedictus door kerkleiders en deskundigen geprezen als moedig en een teken van ware menselijkheid – om in staat te zijn de eigen tekortkomingen te heroverwegen.

“Het was echt een moment van nederigheid. Hij gaf zijn eigen zwakte toe en demystificeerde als het ware het pausdom,” vertelde Christopher P. Vogt, de voorzitter van de afdeling Theologie en Religiewetenschappen aan de St. John’s University in dec. 2018 aan The Post.

“Hij probeerde zich niet te verschuilen achter de mystiek van het pausdom. Hij was duidelijk een man van geloof, toegewijd om de kerk zo goed mogelijk te dienen.”

Na het schokkende aftreden van Benedictus bracht de emeritus-paus de laatste jaren van zijn leven door in bijna afzondering in een klooster in Vaticaanstad, blind aan zijn linkeroog en niet in staat om zonder toezicht te lopen.

Benedictus had ook andere tegenslagen in zijn leven. In 1991 kreeg hij een hersenbloeding en in 2005 nog een beroerte. Ook kreeg hij als kardinaal een pacemaker, hoewel dit pas na zijn aftreden bekend werd gemaakt.

Een ingewijde van de kerk vertelde The Post dat Benedictus zijn dagen grotendeels doorbracht met lezen, bidden, een beetje schrijven en af en toe oude vrienden ontmoeten.

Hij werd opgevolgd door een charismatische Argentijnse kardinaal die Paus Franciscus werd.

Ten tijde van Benedictus’ verkiezing was hij een natuurlijke keuze binnen het college van 115 kardinalen die hem kozen, als de man die de traditionalistische ideologie van zijn voorganger Johannes Paulus II deelde, omdat hij twee decennia lang diens rechterhand was geweest.

Toen hij op 19 april 2005 op 78-jarige leeftijd zijn gewaden aantrok, werd hij de oudste paus sinds 1730.

Geboren op Heilige Zaterdag 16 april 1927 in het toegewijde katholieke Duitse dorp Traunstein uit een vader van een politieagent en een moeder van een hotelkok, was Benedictus 6 jaar toen Adolf Hitler aan de macht kwam.

Hij was een 12-jarige student die op het punt stond naar het seminarie te gaan toen Duitsland Polen binnenviel en de Tweede Wereldoorlog ontbrandde.

In 1941 werd Benedictus ingelijfd bij de verplichte Hitlerjugend, een feit dat bij zijn aantreden als paus veel kritiek veroorzaakte – hoewel de toekomstige paus “geen enthousiast” lid was, schreef zijn biograaf John Allen.

Aartsbisschop Joseph Ratzinger.
Joseph Ratzinger werd in 1977 benoemd tot bisschop van München.
Archief Bettmann
Later herinnerde Benedictus zich in zijn memoires dat in deze moeilijke tijd de kerk “een citadel van waarheid en gerechtigheid was tegen het rijk van atheïsme en bedrog” – een gevoel dat zijn keuze om priester te worden beïnvloedde.

Zowel hij als zijn broer Georg, ook priester, namen dienst in het Duitse leger en Benedictus volgde eind 1944 de basisopleiding tot infanterist. Hij deserteerde toen het land werd binnengevallen door de geallieerden en belandde enkele weken in een Amerikaans krijgsgevangenkamp.

Na de oorlog keerde hij terug naar huis en naar het seminarie, omdat hij ervan overtuigd was dat God “iets van mij wilde, iets wat alleen kon worden bereikt door priester te worden”. In 1951 werd hij gewijd.

Al snel werd Benedictus bekend als een van de intellectuele sterren van de West-Duitse kerk en reisde hij in 1962 naar Rome om te dienen als een van de jonge assistenten van Joseph Kardinaal Frings van Keulen.

Gedurende zijn tijd in het Vaticaan stond hij bekend als de ambtenaar die verantwoordelijk was voor het in toom houden van dissidente priesters – en hij kreeg zelfs de bijnaam “Gods Rottweiler” – en hij begon te twijfelen aan de richting die de kerk opging.

“Ik merkte dat de stemming in de kerk en onder de theologen onrustig was,” schreef hij. “Meer en meer ontstond de indruk dat niets in de kerk vast stond, dat alles aan herziening toe was.”

Voor Benedictus – die geassocieerd werd met de conservatieve vleugel van de kerk, bekend om zijn felle verzet tegen moreel “relativisme” in kwesties als homoseksualiteit, contraceptie en vrouwelijke priesters – stonden sommige dingen niet ter discussie.

De wereld veranderde en de studentenprotesten van eind jaren zestig weerklonken van Manhattan tot Parijs en de universiteit van Tuebingen, waar Benedictus een leeropdracht had.

“Hij had grote botsingen met zijn meest intieme studenten en assistenten,” herinnerde ds. Hans Kung zich in 2005 aan The Post.

Korte tijd later verhuisde een diep ontredderde Benedictus naar de meer conservatieve universiteit van Regensburg.

“Ik had het gevoel dat ik om trouw te zijn aan mijn geloof ook in verzet moet komen tegen interpretaties van het geloof die geen interpretaties maar tegenstellingen zijn,” zei hij later.

Benedictus’ waarschuwing voor het gevaar van het loslaten van traditionele kerkelijke opvattingen werd bekend in Duitsland – en kreeg meer gezag toen hij naar Rome verhuisde en zijn ster begon te rijzen.

Benedictus werd in 1977 tot bisschop van München benoemd en drie maanden later door paus Paulus VI tot kardinaal verheven.

“Aan de ene kant is hij een conservatieve figuur, voorstander van het traditionele gezin en het huwelijk, de seksuele mores,” zei Vogt. “Maar tegelijkertijd is hij zeer progressief, hij gelooft in de rechten van de arbeid, de rechten van de armen, het recht op voedsel.”

In Italië sloot Benedictus een 40-jarige vriendschap met de aartsbisschop van Krakau, Karol kardinaal Wojtyla – die in 1978 tot Johannes Paulus II werd gekozen.

Johannes Paulus benoemde hem in 1981 tot hoofd van de Congregatie voor de Geloofsleer als bewaker van het kerkelijk dogma, een functie die hij bijna 25 jaar vervulde.

In die rol was hij ook belast met het onderzoek en het beleid rond seksueel misbruik.

In die rol leidde hij belangrijke veranderingen in het kerkelijk recht, zoals het opnemen van misdaden tegen kinderen in verband met internet en een gevalsgewijze basis voor het laten vervallen van de verjaringstermijn.

Vervolgens werd hij de eerste paus die roofzuchtige priesters uit de kerk schopte – na een reeks gênante schandalen in de VS, Ierland en Australië.

In 2011 en 2012, de laatste twee volle jaren van zijn pausdom, werden 384 misbruikte priesters uit hun ambt ontzet – hoewel deze actie pas plaatsvond na de anus horriblis van 2010, waarin bijna wekelijks talrijke gevallen van seksueel misbruik opdoken.

Als emeritus paus gaf Benedictus geen commentaar op het beleid van zijn opvolgers of op andere schandalen die zich voordeden.

“Hij heeft zich met succes uit de schijnwerpers geweerd en niet geprobeerd zich aan te sluiten bij critici van Franciscus,” zei Vogt. “Hij ziet dit als een tijd van gebed en bezinning.”

Uit een rapport dat begin 2020 in opdracht van een Duits aartsbisdom is uitgebracht, blijkt dat de voormalige paus vier misbruikzaken verkeerd heeft aangepakt toen hij in de jaren zeventig en tachtig aartsbisschop was. Benedictus ontkende het verkeerde te hebben gedaan.

Het is nog onduidelijk hoe het schokkende aftreden van Benedictus de toekomst van de kerk zal beïnvloeden – maar het was ongetwijfeld belangrijk.

“Het heeft het begrip veranderd van wat het betekent om in die positie te zitten, dat het iets is wat je mogelijk kunt verlaten,” zei Vogt.
Einde artikel New York Post

Koningin E = Informant Ze heeft alle bonen aan Trump gemorst en in ruil daarvoor zal haar nalatenschap intact blijven.
Koning C = goede kleine hond. Doet wat hem is opgedragen. Ons aas. Onze pop.
Beschermd door bisschop. Denk schaken.
Bisschop = paus
Paus = pedo’s
Pedo’s = mensenhandel
Mensenhandel = Adrenochroom
Adrenochroom = Cabal
Cabal = Rothschild
Rothschild = Israël
“Israël voor het laatst bewaren”
Waarom?

Omdat “Israël” (Rothschild) DE KONING IS!!!

Schakel alle mannen van de koning uit en Humpty kan niet meer in elkaar worden gezet.

Rothschild is 33. Koning van het 4e Rijk. We zitten letterlijk midden in een geheime WO III tegen het naziregime die nooit is weggegaan. Ze hebben de Tweede Wereldoorlog niet verloren. Ze gingen gewoon ondergronds!

We zijn getuige van de meest ongelooflijke geheime gecompliceerde Bijbelse militaire operatie ooit in de geschiedenis van de mensheid.

We hebben het ALLEMAAL, Niets kan de STORM stoppen, WWG1WGA