In 2003 werd een studie gedaan door een Joodse arts, Heidi Yellen, over de frequenties van stof. Volgens deze studie heeft het menselijk lichaam een signatuurfrequentie van 100, en biologisch katoen heeft dezelfde – 100. De studie toonde aan dat als het getal lager is dan 100, het een belasting vormt voor het lichaam. Een ziek, bijna dood persoon heeft een frequentie van ongeveer 15, en dat is waar polyester, rayon, en zijde registreren. Niet-biologische katoen registreert een handtekeningfrequentie van ongeveer 70. Als de stof echter een hogere frequentie heeft, geeft het energie aan het lichaam. Dit is waar linnen een rol speelt als super-stof. De frequentie ervan is 5.000. Wol heeft ook een frequentie van 5.000, maar als je het mengt met linnen, heffen de frequenties elkaar op en dalen ze tot nul. Zelfs het dragen van een wollen trui over een linnen outfit in een onderzoek deed het elektrische veld instorten. De reden hiervoor zou kunnen zijn dat het energieveld van wol van links naar rechts stroomt, terwijl dat van linnen in de tegenovergestelde richting stroomt, van rechts naar links.
Draag geen gemengde stoffen ? God heeft deze regel niet voor niets gemaakt. Kom meer te weten over hoe we onszelf beschadigen en ons elektrisch veld beïnvloeden
Het menselijk lichaam heeft een frequentie van 100mHz. Biologisch katoen heeft ook een frequentie van 100mHz. Een studie toont aan dat als de frequentie van je kleding lager is dan 100mHz het je lichaam belast Een overleden of bijna dood persoon heeft een frequentie van ongeveer 15mHz en dat is waar polyester, zijde en rayon ook registreren! Dit is waar linnen en wol superweefsels worden met een frequentie van 5000 mHz. Van linnen en wol is wetenschappelijk bewezen dat ze helpen bij alle vormen van genezing en energie naar het lichaam brengen Het wordt zelfs meerdere keren in de bijbel genoemd. Dus als je lijdt aan chronische pijn, je bent de hele tijd ziek en je draagt stoffen als nylon, polyester, rayon of zijde, dan kan dat je zieker maken Linnen en wol beschermen je tijdens het uitgaan, maar het is belangrijk ze niet samen te dragen, omdat de frequentie in zowel linnen als wol in tegengestelde stroomrichting lopen
Linnen 5000 mHz Wol 5000 mHz Menselijk lichaam 100 mHz Organic katoen 100 mHz Non organic 70 mHz Polyester 15 mHz Rayon 15 mHz Zijde 15 mHz
Andere namen Darmgistingsyndroom, Endogene ethanolfermentatie Het autodarmsyndroom (ABS) (ook bekend als darmfermentatiesyndroom, endogene ethanolfermentatie of dronkemansziekte) is een aandoening die wordt gekenmerkt door de fermentatie van ingenomen koolhydraten in het maagdarmkanaal van het lichaam, veroorzaakt door bacteriën of schimmels. ABS is een zeldzame medische aandoening waarbij bedwelmende hoeveelheden ethanol worden geproduceerd door endogene fermentatie in het spijsverteringsstelsel. Tot de organismen die verantwoordelijk zijn voor ABS behoren diverse gisten en bacteriën, waaronder Saccharomyces cerevisiae, S. boulardii, Candida albicans, C. tropicalis, C. krusei, C. glabrata, C. kefyr, C. parapsilosis, Klebsiella pneumoniae, en Enterococcus faecium. Deze organismen maken gebruik van melkzuurfermentatie of gemengde zuurfermentatie om een eindproduct ethanol te produceren. Het ethanol dat via deze routes wordt geproduceerd, wordt geabsorbeerd in de dunne darm en veroorzaakt een verhoging van de alcoholconcentratie in het bloed die de effecten van intoxicatie teweegbrengt zonder alcohol te consumeren. Onderzoekers speculeren dat de onderliggende oorzaken van ABS verband houden met langdurig antibioticagebruik, slechte voeding en/of een dieet met veel koolhydraten, en met reeds bestaande aandoeningen zoals diabetes en genetische variaties die resulteren in een onjuiste activiteit van leverenzymen. In het laatste geval kan een verminderde activiteit van aldehyde dehydrogenase leiden tot ophoping van ethanol in de darm, wat tot gisting leidt. Elk van deze aandoeningen, alleen of in combinatie, kan ABS veroorzaken en resulteren in dysbiose van het microbioom. Een andere variant, het urinaire auto-brouwsyndroom, is wanneer de fermentatie plaatsvindt in de urineblaas in plaats van in de darm. Beweringen van endogene gisting zijn geprobeerd als verdediging tegen beschuldigingen van rijden onder invloed, waarvan sommige succesvol zijn geweest, maar de aandoening is zo zeldzaam en onder-onderzocht dat ze momenteel niet door beschikbare studies worden gestaafd
Symptomen en verschijnselen Deze ziekte kan ingrijpende gevolgen hebben voor het dagelijks leven. Symptomen die gewoonlijk gepaard gaan met ABS zijn verhoogde alcoholgehaltes in het bloed en symptomen die overeenkomen met alcoholvergiftiging – zoals onduidelijk spreken, struikelen, verlies van motorische functies, duizeligheid en oprispingen. Er zijn ook stemmingswisselingen en andere neurologische problemen gemeld. Verscheidene gevallen in de Verenigde Staten hebben endogene gisting aangevoerd als verdediging tegen rijden onder invloed
Risicofactoren Er zijn bepaalde klinische aandoeningen, zoals diabetes mellitus type 2 en levercirrose, waarvan is vastgesteld dat zij hogere niveaus van endogeen ethanol produceren. Onderzoek heeft ook aangetoond dat Klebsiella bacteriën op vergelijkbare wijze koolhydraten kunnen fermenteren tot alcohol in de darm, wat niet-alcoholische vette leverziekte kan versnellen. Darmfermentatie kan optreden bij patiënten met het korte darm syndroom na chirurgische resectie als gevolg van fermentatie van slecht geabsorbeerde koolhydraten. Kaji et al. constateerden een correlatie tussen dit syndroom en eerdere abdominale operaties en stoornissen, zoals een verwijding van het duodenum. Stagnatie van de inhoud is het gevolg, wat de proliferatie van de veroorzakende organismen bevordert. Het darmfermentatiesyndroom werd eerder onderzocht, maar geëlimineerd, als een mogelijke oorzaak van het plotselinge sterfte syndroom van zuigelingen
Former Soldier Struggles With Auto Brewery Syndrome
Behandeling Eerst worden patiënten met de diagnose ABS behandeld voor de onmiddellijke symptomen van alcoholvergiftiging. Vervolgens kunnen patiënten medicijnen nemen als zij positief testen op de soorten schimmels of bacteriën die darmfermentatie veroorzaken. Zo kunnen bijvoorbeeld antischimmelmiddelen zoals fluconazol of micafungine door een arts worden voorgeschreven. Vaak worden tegelijkertijd probiotica gegeven om ervoor te zorgen dat de juiste bacteriën de darm herkoloniseren, en om herkolonisatie door de micro-organismen die het syndroom veroorzaakten te voorkomen. Patiënten ondergaan meestal ook een dieettherapie waarbij zij op een eiwitrijk, koolhydraatarm dieet worden gezet om de symptomen van ABS te vermijden. De bovengenoemde behandelingen kunnen afzonderlijk of in combinatie worden toegepast om de gevolgen van het syndroom te verminderen.
Casestudies In 2019 presenteerde een 25-jarige man zich met symptomen die overeenkwamen met alcoholintoxicatie, waaronder duizeligheid, onduidelijke spraak en misselijkheid. Hij had geen eerdere alcoholische drankjes gehad, maar had een bloedalcoholgehalte van 0,3 g/dL. De patiënt kreeg dagelijks 100 mg van het antischimmelmiddel fluconazol gedurende 3 weken, en zijn symptomen waren opgelost.
In 2004 werd een 44-jarige man behandeld met de antibiotica clavulaanzuur en amoxicilline voor een niet-verwante aandoening. Acht dagen na zijn ontslag kwam hij terug op de spoedeisende hulp met buikpijn en oprispingen en was in een staat van verwarring. Een oesophagogastroscopie toonde de aanwezigheid van S. cerevisiae en C. albicans in zijn maagvocht, waardoor endogene ethanolproductie optrad.
In 2003 kreeg een 13-jarig meisje met kortedarmsyndroom plotseling vergiftigingsverschijnselen na het eten van een koolhydraatrijke maaltijd. Zij had geen toegang tot alcohol op enig moment dat de symptomen zich voordeden. Haar dunne darm was gekoloniseerd door twee organismen: C. glabrata en S. cerevisiae. Ze werd behandeld met fluconazol en haar symptomen verdwenen.
Er is een geval gemeld van urinaire fermentatie van koolhydraten door endogene micro-organismen, leidend tot ethanol in de urine. Dit enkele geval wordt in verband gebracht met diabetes door de aanwezigheid van suiker in de urine die de gist kan fermenteren. De persoon had geen vergiftigingsverschijnselen, maar testte wel positief op alcohol in de urine. De gisting kan doorgaan nadat de urine is uitgedrukt, waardoor de urine een geur ontwikkelt die op wijn lijkt
Je hoeft het niet te geloven, ga zelf onderzoeken…
Wappiepraat 