Een gravure die de viering uitbeeldt die in 1612 in Parijs werd georganiseerd op het Koningsplein en waarop zowel mensen als reuzen die de parade bijwoonden, en enkele andere interessante wezens te zien waren.
In het beroemde Engelse sprookje “Jack and the Beanpot” leefden reuzen tussen de wolken, de oude Grieken hielden de hemel op hun schouders en vochten met de goden, Lemuel Gulliver bezocht Noord-Amerika, waar de reuzen leefden, en was zelf zo’n dwerg, de Japanners beschouwden de eerste Europeanen als demonische reuzen “zij”, en de Canadezen en Amerikanen hebben een fabelachtige held uitgevonden – een reusachtige houthakker Paul Bunyan.
Hoe komt het dat mensen op verschillende continenten gelijksoortige legenden over reuzen hebben? Het kunnen de overblijfselen zijn van herinneringen aan oude beschavingen. De middeleeuwse Deense historicus Saxon Grammaticus (1150-1220) suggereerde dat reuzen echt bestonden – hoe verklaar je anders de cyclopische structuren uit de oudheid? En het brein zit zo in elkaar dat het niet kan genereren wat het niet kent.
Mensen zijn niet in staat een verhaal te verzinnen over niet-bestaande fenomenen zonder enige achtergrondinformatie.
Na de modderoverstroming vernietigde het Smithsonian Instituut meer dan 10.000 reuzenskeletten die op Amerikaanse bodem waren gevonden.
Wappiepraat 