De naam ‘p53’ werd in 1979 voor het eerst gebruikt als aanduiding voor het molecuulgewicht van een nog onbekend eiwit. Op een SDS-PAGE – een onderzoekstechniek waarmee men eiwitten kan scheiden – scheen dit eiwit een massa te hebben van 53 kilodalton (kDa). Later bleek dat de werkelijke massa van het volledige p53-eiwit slechts 43,7 kDa is^. In de mens codeert het gen TP53 voor minstens vijftien isovormen van p53. Elk van deze isovormen zorgt voor sturing van de celcyclus, reparatie van beschadigd DNA en het op gang brengen van apoptose (celdood) wanneer te veel schade in het genoom is ontstaan.

P53 wordt de Bewaker van het genoom genoemd. Dit constateert en grijpt in bij ongecontroleerde celgroei, dus tumorvorming.

27-sept-2021 Uit nieuwe gegevens blijkt dat de mRNA-vaccins het immuunsysteem kunnen herprogrammeren op een manier die de groei van kanker in de hand werkt. Nog verontrustender is dat deze nieuwe modelstudie aantoont dat het spike-eiwit een hoge affiniteit heeft voor de anti-kanker eiwitten, p53 en BRCA 1/2. Deze gegevens tonen aan dat het waarschijnlijk is dat het spike-eiwit (geproduceerd door de vaccins) zich bindt aan deze tumoronderdrukkende genen in het lichaam en deze inactiveert. p53 is misschien wel het gen waarvan de activiteit in het lichaam het belangrijkst is voor het voorkomen van kanker. Zijn rol is ervoor te zorgen dat alle schade aan het DNA op de juiste wijze is gerepareerd vóór de celdeling. Als de schade te groot is om te worden gerepareerd, geeft het de cel het signaal zelfmoord te plegen. BRCA 1/2 speelt een soortgelijke rol in borstweefsel. Het is duidelijk dat de inactivering van deze genen ertoe leidt dat cellen met DNA-mutaties zich blijven delen en bloeien, een van de belangrijkste stappen bij de ontwikkeling van kanker. Meer onderzoek om vast te stellen of deze interacties ook werkelijk plaatsvinden in de cellen van mensen met Covid of die gevaccineerd zijn, is dringend nodig.