Een kernwapen (ook atoombom, kernbom of kernkop genoemd, en in de volksmond A-bom) is een explosiemiddel dat zijn vernietigende kracht ontleent aan kernreacties, hetzij kernsplijting (splijtingsbom) of een combinatie van splijtings- en fusiereacties (thermonucleaire bom). Bij beide soorten bommen komen grote hoeveelheden energie vrij uit relatief kleine hoeveelheden materie.

Bij de eerste proef met een splijtingsbom (“atoombom”) kwam een hoeveelheid energie vrij die ongeveer gelijk was aan 20.000 ton TNT (84 TJ).[1] Bij de eerste proef met een thermonucleaire bom (“waterstofbom”) kwam een hoeveelheid energie vrij die ongeveer gelijk was aan 10 miljoen ton TNT (42 PJ). Kernbommen hebben opbrengsten gehad tussen 10 ton TNT (de W54) en 50 megaton voor de Tsar Bomba (zie TNT equivalent). Een thermonucleair wapen met een gewicht van slechts 600 pond (270 kg) kan een energie vrijmaken die gelijk is aan meer dan 1,2 megaton TNT (5,0 PJ).[2]

Een kernwapen dat niet groter is dan een conventionele bom kan een hele stad verwoesten door ontploffing, vuur en straling. Aangezien het massavernietigingswapens zijn, is de proliferatie van kernwapens een aandachtspunt van het beleid inzake internationale betrekkingen. Kernwapens zijn tweemaal in een oorlog ingezet, door de Verenigde Staten tegen de Japanse steden Hiroshima en Nagasaki in 1945 tijdens de Tweede Wereldoorlog.